InKaapstad blog

Zaterdag zijn we naar ‘Spier’ geweest, ruim een half uurtje verderop. Daar waren we naar Cheeta Outreach geweest om Cheetas te spotten. Je kan daar ook, tegen betaling, binnen de hekken van de cheetas komen om ze te aaien, enzo. Dit kost 90 Rand voor een volwassen cheeta en 180 Rand voor de baby’s. Het was ontzettend warm, zo’n  28/29 graden en de cheetas zagen er erg moe uit, dus besloten we het maar niet te doen. Misschien een andere keer.

Na de cheetas zijn we bij de vogels gaan kijken, naast het Cheeta Outreach. Toen we daar rondliepen, vonden we het vooral zielig voor die beesten. Hun pootjes zaten vast aan een paal met een touw en ze probeerden steeds weg te vliegen. We mochten een van de vogels vasthouden, maar daarna hielden we het voor gezien, ook mede door de warmte. Na een heerlijke lunch gingen we weer op huis aan, lekker even in de airco!

De rest van de dag hebben we lekker in de tuin gezeten, wat gezwommen en ’s avonds hebben we een vuurtje gemaakt en met een pak kaarten ons prima vermaakt.

Het heeft even geduurd voordat dit op de blog kwam.. maar beter laat dan nooit

Zoals jullie weten ben ik even ruim een week terug geweest in Nederland. Ik vloog zondag 23 november vroeg in ochtend terug naar Amsterdam, met een rechtstreekse vlucht van KLM. Het toestel had eigenlijk om 00:20 moeten vertekken, maar toen Annet en ik op het vliegveld aankwamen om kwart voor 10, zagen we op de borden dat het toestel minimaal met 2 uur vertraging zou gaan vertrekken. Na navragen bleek dat te komen doordat het vliegtuig bij vertrek uit Nederland vertraging had opgelopen vanwege het extreme weer: de vleugels moesten namelijk ‘ijsvrij’ gemaakt worden voor vertrek.

Na ingechecked te hebben en nog een drankje bij een barretje besloten we -vanwege de vertraging- toch nog even terug naar huis te rijden. Annet was erg moe en ik kon het haar niet aandoen om haar te laten wachten en dan alleen naar huis terug te laten rijden. Even later stapten we dus in de auto en een kwartiertje later (11 uur ongeveer) ploften we thuis weer op de bank. Ik probeerde een taxi te regelen om me rond half 1 weer richting vliegveld te brengen, maar bij de bedrijven die ik probeerde te bellen kreeg ik half slapende mensen aan de telefoon die me vertelden dat dat niet meer ging lukken. Gelukkig was Elizabeth (onze huisbaas) nog wakker en zij, de schat, bood aan om me een slinger te geven. Even over twaalven stapten we dus weer in de auto en reed ik, in Elizabeth’s auto dit keer, samen met haar en Annet weer naar het vliegveld.

Uiteindelijk vertrok het vliegtuig om 3:00 uur, maar gelukkig stond de wind gunstig en werd de verwachtte vluchtduur bijgesteld naar 11 uur en 10 minuten, 40 minuten sneller dan gepland dus. 2 stoelen naast me in het vliegtuig (de stoel naast mij was leeg) zat een man die van alles in zijn leven gedaan had. Hij had gewerkt voor een oliebedrijf in Nigeria, wegen gebouwd in Zuid-Afrika, piloot geweest, de wereld gezien en nu was hij schipper bij een exportbedrijf. Genoeg om over te praten! De vlucht ging dus snel en om half 1 NL tijd kwam ik aan op Schiphol, waar Gerben (thanks!!) met mijn neefje Gabriel mij opwachtte.

Na lang wachten op mijn koffer bij de bagageband, en alle andere passagiers te hebben zien vertrekken met trolleys vol koffers, besloot ik bij de KLM informatiebalie te vragen waar mijn koffer bleef. Ik kreeg te horen dat alles al afgeladen was en moest een formulier invullen voor nazending. Eidenlijk aangekomen in de aankomsthal liepen we richting parkeergarage en ging mijn telefoon over. KLM aan de telefoon! Ze hadden m’n koffer gevonden dus of ik terug wilde komen om hem op te halen. We schoten een man met KLM op zijn jas aan en vroegen hem waar ik heen moest om terug te kunnen komen bij de bagageband. De vriendelijke Marrokkaan keek op zijn horloge en bood aan om me naar de plek te brengen waar ik terug naar binnen kon komen. Daar eenmaal aangekomen moest ik door een paspoort controle en kon ik naar een KLM loket waar mijn koffer zou zijn. De loketbediende besloot dat het nog maar kort terug was dat ik gebeld was, dus dat mijn koffer hoogstwaarschijnlijk nog bij de bagageband zou staan. Bij de bagageband bleek dat niet het geval dus liep ik weer naar de balie waar ik eerder het formulier had ingevuld. Toen stond opeens de dame die ik net bij het andere loket had aangesproken naast me met mijn koffer.. “Sorry, ik had hem toch wel staan…” zei ze. Al met al een uur later dan gepland konden we dus toch eindelijk MET mijn koffer richting Hoorn. Buiten sneeuwde het als een malle en vanuit de auto zagen we witgesneeuwde velden. Best een contrast als je een dag daarvoor nog in je t-shirtje en korte broek buiten liep!

In Hoorn aangekomen heb ik even een kopje koffie gedronken bij mijn ouders (m’n logeerplek) en daarna snel naar Arjen en Irene gegaan. Arjen (broer van Annet) was jarig en wist niet dat ik die dag al terug zou zijn, dat was dus een leuke verassing. Bij hen hebben we via de webcam uitgebreid geskyped met Annet die er op die manier toch ook een beetje bij was. Hierna ben ik naar Danny gelopen die vlakbij woont want die had me via SMS al een week lang gestalked dat zijn internet het weer eens niet deed en wat hij moest doen… Na een kwartiertje pielen had hij weer internet en zijn we langs de Pejo gegaan om wat lekkere Nederlandse snacks te halen en naar binnen te werken. Thanks Danny! Hou je internet in ieder geval draaiend tot januari anders moet je even zonder doen!

Maandag zijn Arno en ik begonnen om de stand voor de beurs uit te breiden. We hadden dit keer 21 vierkante meter en de ZoekWekker stand is gebouwd voor 12 m2 dus er was werk aan de winkel. Maandag en dinsdag zijn we dus flink aan het klussen geweest (zagen planken, lijmen latjes, schilderen etc) en woensdag konden we met de stand richting Utrecht om de boel op te bouwen. Woensdag en donderdag zijn we in Utrecht druk bezig geweest om alles netjes te krijgen, vrijdag begon de beurs. Gelukkig hadden we, dankzij Arno en Marieke, pittig wat hulp-standbemanning en hoefden we onze ZoekWekker praatjes niet met z’n tweeen te doen. Ik weet niet meer alle namen, maar bedankt!! Ook altijd goed om leuke meiden met een mooi ZoekWekker shirt aan te zien.. dat staat erg goed

Zaterdagmiddag kwamen ook Terence en Glen nog helpen op de beurs, jullie ook bedankt! We hebben daarna nog even gezellig wat gegeten met z’n allen en daarna zijn Glen en ik nog even wezen ‘Wii-en’ bij Terence thuis. Terence, sorry dat ik je met bowlen heb moeten inmaken. We doen het een keer over Ook leuk om Esther met haar zwangere buik te kunnen zien!

Zondag ’s middags na de beurs konden we met een tevreden gevoel weer beginnen aan het aftuigen van de stand. Marc kwam ondertussen naar Utrecht, om daarna samen naar het concert van Pete Murray (Australische singer/songwriter) in Amsterdam te gaan. Eerst even lekker gegeten bij een Italiaan vlak bij het Leidse Plein en daarna richting de Melkweg om Pete zijn ding te zien doen. Het concert was fantastisch en vooral de gitarist trok veel aandacht: hij had erg veel plezier en pakte alle kansen om gepassioneerd zijn solo’s aan de rand van het podium ten gehore te brengen. Helemaal geweldig! Na het concert nog even de setlist gevraagd en de gitarist deze laten signeren. In de auto naar Zaandam besloot een bocht met vrij diepe kuil erin nog even om de auto van Marc toe te takelen. Met een vrij harde knal brak (zo hoorde ik later van Marc) de stabilisatorstang. Volgende keer toch weer de trein, right Marc! Na nog een paar drankjes bij Marc thuis had ik de trein van 10 voor 1 richting Hoorn terug.

Op YouTube zijn ook nog wat filmpjes van het concert te vinden, zoals hier en hier

Maandags hebben Arno en ik de boel weer met een busje van RightRent (goed verhuurbedrijf ) richting Lutjebroek gebracht, onze ’stalling’ in de schuur van Marieke’s ouders, ideaal! ’s Middags nog even boodschappen gedaan voor Annet, die een lading pepernoten, gevulde speculaas, gevulde koeken en nog wat meer had besteld. Ook nog even snel een senseo apparaat gekocht en wat zakken koffiepads gehaald om mee te nemen. Hierna nog cadeautjes voor Helma (vriendin van Annet die jarig was geweest) afgeleverd, gegeten bij mijn ouders en ’s avonds naar de Waterkers gegaan om de douchestang (waar een onderdeel van afgebroken was) te vervangen. Het was goed om te zien dat de 3 Polen die in ons huis zitten het erg netjes houden! Daar zijn we natuurlijk erg blij mee… Na dit bezoek nog even gezellig een paar kopjes koffie bij onze buurvrouw gedronken en bijgekletst.

Dinsdagochtend 2 december vloog ik weer terug naar Kaapstad… Ik moest rond 8 uur ’s morgens op Schiphol zijn voor mijn vlucht om 10 voor 10, dus ik besloot om de trein vanaf Hoorn te pakken om niemand voor mij in de file te hoeven laten staan. Om 7 uur brachten mijn ouders mij naar station Hoorn, pakte ik de rechtstreekste trein naar Schiphol en checkte ik om 8 uur in. De vlucht vertrok gelukkig zonder vertraging en ’s avonds om half 11 ZA tijd (+1 uur) kwam ik weer aan in Kaapstad. De koffer kwam dit keer als een van de eersten van de band en ik kon snel naar Annet die op me stond te wachten. Weer ‘thuis’, met lekker warm weer!

Het was leuk om velen van jullie weer even te zien. Pa & ma nogmaals bedankt voor het mogen logeren! We hebben elkaar weinig gezien, maar het was evengoed gezellig!

en dan is Ewout weer terug!!! Ik kijk al vanaf het moment dat hij wegging daar naar uit! Ondanks dat Ewout er niet is, zit ik niet stil.

Afgelopen woensdag ben ik weer naar bijbelstudie geweest. Cobus en Sonja kwamen me ophalen en hadden een cadeautje voor Ewout en mij, een Engelstalige bijbel. Nu hoeven we niet meer Nederlands te lezen, terwijl we Engels horen, dat is namelijk best irritant. Je bent eigenlijk alleen maar aan het zoeken waar ze zijn.

Aan het einde van de avond nodigde Claire mij uit om donderdagavond naar het strand te komen om daar gezellig te zitten met een aantal jonge mensen uit de kerk. Dus donderdagavond zat ik op Clifton fourth tot een uurtje of 10. Een van hen dook zelfs de zee nog ff in, BRRR KOUD!!

Vrijdagochtend heb ik eerst de auto weer naar Communtity cars gebracht. De blower deed het alleen op standje 4 en er was iets mis met de electriciteit. Soms deed de benzinemeter raar en de sigarettenaansteker deed het niet als het licht aan stond. Ook hadden we laatst, tijdens het rijden, dat zomaar de gevarenlichten aan gingen, dus dat moest gefixed worden. Gelukkig kon ik de auto ’s middags al weer ophalen en alles lijkt nu goed te werken.

We zouden ’s avonds gaan braaien, omdat het Cory’s laatste avond was, maar ’s middags kwam hij naar me toe om te vertellen dat hij zich vergist had in de datum, hij zou die middag al vertrekken. Hoe kan je dat nou niet weten/vergeten? Maar goed, geen braai dus. Daarentegen heeft Elizabeth heerlijk gekookt voor me.

Zaterdag was het niet zo mooi weer, dus ben ik naar Cavendish geweest, een winkelcentrum ongeveer 5 minuutjes rijden bij ons vandaan. Het duurde wel lang voordat ik een parkeerplaats kon vinden. Het was erg druk, iedereen is bezig met de voorbereidingen voor kerst. Ik heb gewoon lekker wat rondgekeken, niets gekocht.

Gisteren ben ik, na de kerkdienst, samen met 2 zweedse meiden, stagaires bij Cape Town Child Welfare en een vriend van hen naar ‘Strand’ geweest, 35 km vanaf ons huis. We hebben daar lekker, je raadt het al, op het strand gelegen. 2 uurtjes later werd het fris en winderig, dus besloten we om hier nog lekker even te zwemmen in het zwembad. Zo gezegd, zo gedaan! We hebben hier pizza’s besteld en daarna ben ik met de meiden mee naar hun huis gegaan, een gezellig appartementje in Seapoint. Ze wonen daar met z’n drieen en zijn alle 3 stagaires bij Helpkids.

We zijn ’s avonds uit gegaan bij naar LaMed (Clifton beach). Ik bleef bij hen slapen, want dan hoefde ik niet alleen terug te rijden naar huis. We hebben flink gedanst en het werd LAAT. Het was rond half 3 dat ik eindelijk in bed lag en we moesten er vandaag weer om kwart voor 7 eruit.

Vanmorgen hadden we wel wat moeite om op te staan, maar waren op tijd op werk. Een beetje moe, maar dat was het wel waard. Vanmiddag hebben de meiden me weer naar huis gebracht. Ik denk dat ik er vanavond maar vroeg in duik! Alleen wil ik wel wachten totdat ik Ewout gesproken heb, anders kan ik niet slapen…

Ewout is vandaag aan het rennen en vliegen om allerlei dingen nog te kopen voor me, zoals pepernoten, gevuld speculaas en andere lekkernij. WAT IS HET OOK EEN LIEVERD! Ook neemt Ewout een senseoapparaat mee, eindelijk lekkere koffie thuis.

De afgelopen week hebben we ons moeten voorbereiden op het afscheid nemen van elkaar. Ewout is gisteravond weggegaan en vanmiddag aangekomen in Nederland. Hij staat met ZoekWekker (en Ervaring.net) op een beurs volgend weekend. Hij moest mij hier achterlaten… Ik heb afspraken komende week en kan die mensen niet laten zitten en bovendien is het ticket ook niet gratis. Ewout blijft 10 dagen weg.

We deden een beetje geheimzinnig over de exacte datum waarop Ewout in Nederland zou zijn, want mijn broer, Arjen, is vandaag jarig en het moest een verrassing zijn voor hem!

Vandaag heeft Elizabeth mij een beetje opgevangen. Ik ben met haar wezen shoppen en vanavond zijn we samen naar een film geweest, een echte vrouwenfilm. “When is the last time that you see your father?” De titel zegt al genoeg! Het was wel erg gezellig en wat afleiding heb ik wel nodig, want anders mis ik Ewout te veel.

Ik houd jullie deze week op de hoogte van mijn belevennissen hier, al denk ik dat het niet veel zal zijn vanwege mijn werk.

Vandaag zijn we naar Hermanus gereden, een stadje aan de zuidkust ongeveer 1,5 uur rijden van Kaapstad af. Hermanus staat vooral bekend om de walvissen die er in de ‘winter’ maanden in het ondiepe water komen paren. In de komende zomermaanden vertrekken ze naar Antartica om te eten, zo’n 1500 kilo plankton per dag!

We vertrokken vrij laat (13:00) uit Kaapstad, in Hermanus aangekomen pakten we een terrasje aan de kust zodat we wat konden eten en drinken, en ondertussen proberen walvissen te spotten. Terwijl we een broodje naar binnen werkten zagen we de eerste walvissen springen en duiken, ongeveer honderd meter uit de kust! Na het eten besloten we wat dichterbij te gaan kijken. Op de rotsen langs de kust zagen we een familie dassies lopen, en kwamen we een paar dassies tegen die zich trakteerden op een lekker maaltje uit de vuilnisbak.. check het filmpje en de foto’s

Gelukkig zagen we nog flink wat meer walvissen, en hebben we een paar redelijk goede foto’s kunnen nemen! Helaas was de batterij van de camera bijna leeg dus hebben we geen mooi filmpje kunnen maken van de walvissen..

Na het walvissen kijken hebben we nog even in een cafe’tje de eerste helft van de rugby wedstrijd Schotland - Zuid-Afrika gekeken. ZA stond in de rust met 10-0 achter dus we besloten om terug naar huis te gaan. Om ongeveer 5 uur stapten we weer in de auto en half 7 waren we weer thuis. Ik zie net dat ZA uiteindelijk met 14-10 gewonnen heeft dus misschien hadden we toch nog even moeten blijven kijken.. het was een spannende pot!

Ik ben nu alweer 4 weken aan het werk bij Helpkids. Deze week ben ik bezig geweest om een screening te doen bij pleegouders. Ik ging samen met Vanessa naar een echtpaar toe voor een gesprek en we bekeken gelijk hun woning. Ze hadden een behoorlijk grote huis, 2 woonkamers, 3 slaapkamers, een keuken, eetkamer, enzovoort. Dit echtpaar wilde graag pleegouders worden van een meisje van 4 jaar die al een tijdje bij hen komt in de weekenden. Ook wilden ze graag pleegouder worden van een baby’tje, het liefst een meisje. Ze kunnen zelf moeizaam kinderen krijgen, maar hebben uiteindelijk toch een dochtertje gekregen, maar die overleed aan een leveraandoening toen ze 7 maanden oud was. Het verlies van hun kindje doet hen nog steeds wel veel verdriet, maar ze leren er langzaamaan mee om te gaan.

Na het huisbezoek ben ik aan de slag gegaan om de referenties te bellen en een rapport te tikken over dit echtpaar. Vanessa keek het verslag voor mij na. Gelukkig maar, want mijn schrijfvaardigheid Engels is niet super! Ik word er wel al wat beter in gelukkig…

De rest van deze week ben ik ook lekker bezig geweest. Ik deed zelfstandig de gesprekken met pleegouders over hoe het gaat met het pleegkind en of zij er nog steeds voor willen zorgen. Daarna had ik een gesprek met alleen de pleegkinderen, om ook hun kant van het verhaal te horen zonder dat ze beinvloed werden.

Het eerste gesprek ging heel goed, dat kon gewoon in het Engels. Het was een tweeling (pleegkinderen) die woonden bij hun halfzus (pleegmoeder). Het waren 2 leuke gezellige meiden van 11 jaar, ik had gelijk een klik met ze. Ze zijn namelijk op dezelfde dag jarig als ik. We hadden een heel gezellige gesprekje over van alles, niet alleen maar serieus. Helaas zijn hun beide ouders overleden. Ze missen vooral hun moeder, maar ze zijn blij dat ze bij hun halfzus kunnen wonen. Aan het einde van een leuk gesprek kreeg ik van een van de meiden een dikke knuffel, dat deed mij goed!

Het tweede en derde gesprek waren wel wat lastiger. De pleegmoeder en het pleegkind spraken alleen Afrikaans. Volwassenen kan ik wel redelijk goed verstaan, maar de kinderen spraken zo binnenmonds dat ik ze bijna niet kon volgen. Gelukkig kon ik achteraf vragen aan anderen wat bepaalde woorden betekenden en zo kon ik van alle gesprekken een rapport maken.

Trouwens best leuk om onder alle rapporten je naam en handtekening te zetten met “Social worker” eronder…

Dit vinden jullie vast fijn om te zien.. Gefilmd vanuit het keukenraampje vanmorgen.. BRRRR…

Ik ben nu 3 weken aan het werk bij Cape Town Child Welfare. De eerste week heb ik een beetje rondgekeken en mee geweest op stap. De tweede week was saai, ik had niets te doen. Ik zat de hele dag maar een beetje voor me uit te staren op de bank en wat spelletjes te doen op de computer. Elke keer als ik vroeg om iets te doen, kreeg ik als antwoord dat ik maar een beetje moest relaxen. Ik was het echt zat!! Ik ben niet iemand die achterover kan leunen en ik ben niet hier om niets te doen. Die woensdag zou ik dossiers krijgen om mij voor te bereiden op het groepswerk wat ik ga doen. Aan het einde van de dag kreeg ik 3 dossiers om te lezen, dus het laaste uurtje had ik wat te doen. Donderdag zou ik de rest van de dossiers krijgen, maar die ochtend had ik ze nog niet en bleef er maar om zeuren. Ze hadden het te druk om mij die dossiers te geven…

Afgelopen maandag kwam ik aan op het hoofdkantoor en de maatschappelijk werkers waren al weg. Ik werd door iemand anders naar Hanover Park gebracht. Toen ik daar kwam, hoorde ik dat Vanessa naar de rechtbank was en dat ze nog steeds geen dossiers voor mij had klaar liggen. Ewout heeft het druk met de voorbereidingen voor de beurs, dus besloot ik naar huis te gaan en hem te helpen. Ik had echt geen zin meer om nog langer op mijn kont te zitten… Ewout kwam mij ophalen en ik heb de hele dag voor ZoekWekker gewerkt, heerlijk! Ik had een briefje achter gelaten voor Vanessa dat ik min of meer eiste dat ze de volgende dag de dossiers klaar had liggen voor me. Ook had ik een mailtje gestuurd naar Desiree, de manager van de organisatie en de situatie uitgelegd met de vraag of zij geen werk voor mij had en dat ik het zat was om niets te doen. De volgende dag had ik door dat mijn boodschap was aangekomen en kreeg ik 10 dossiers om te lezen, ik moest notities maken over de kinderen, pleegouders, ouders en over alle problemen die er speelde in de familie. Ik was de hele dag zoet aan het lezen… ik had aan het einde van de dag 9 (dikke) dossiers gelezen en geanalyseerd. Hier ben ik de rest van de week mee bezig geweest, ik heb alle dossiers van Vanessa nu gelezen, 23 in totaal.

In de planning staat dat ik volgende week huisbezoeken ga doen bij een aantal pleegouders. Ik ga dan kijken hoe de situatie is en of het nog steeds acceptabel is om daar het pleegkind of pleegkinderen te laten verblijven en of ze goed verzorgd worden. Ook doe ik dan huisbezoeken bij mensen in hun omgeving, bijv de buren om te informeren over hoe het gaat in het gezin. Dit doen de maatschappelijk werkers elke 2 jaar en schrijven een rapport erover waarin staat dat de pleegouders voor de komende 2 jaar pleegouders blijven, of ze gaan op zoek naar andere geschikte pleegouders. Dat mag ik ook doen na de huisbezoeken. Gelukkig gaat Vanessa nog wel met me mee, want alleen het township in zie ik nog niet echt zitten…

Zaterdagochtend zijn Ewout en ik mee geweest met Elizabeth. Elizabeth, onze huisbaas, is de CEO van de South African Gymnastics Federation en was uitgenodigd om naar Phillippi (een township ongeveer 30km verderop) te komen voor de jaarafsluiting van de turn-vereniging daar. De kinderen demonstreren dan aan hun ouders wat ze geleerd hebben het afgelopen jaar.

Daarna hebben we gesproken met mensen van de organisatie om mee te denken wat ik kan doen voor ze. Ze hebben 3 meisjes in de groep die niet echt verder komen vanwege hun angst en gebrek aan zelfvertrouwen. Ewout en ik gaan ze trainen om meer zelfvertrouwen te krijgen. Op woensdag en vrijdag geven de coaches training aan de meisjes, aanstaande vrijdag gaan we proberen of wij ze kunnen helpen.

Zondagmorgen zijn we naar de Common Ground Church in Rondebosch geweest. Twee weken geleden gingen we daar voor het eerst heen, we werden toen hartelijk ontvangen. In de dienst kregen we een nieuwsbrief met een blaadje er omheen waar we onze gegevens konden invullen. Na de dienst stond er koffie en thee met cake voor ons klaar, en waren er mensen die ons welkom heetten en kennis met ons maakten: Kobus en Sonja. Vorige week hebben we na de dienst weer met hen thee en koffie gedronken in de koffiebar bovenin het kerkgebouw. Volgens Ewout hebben ze daar de lekkerste koffie die hij tot nu toe gedronken heeft in Kaapstad! Ze nodigden ons uit om naar hun ’small group’, een bijbelstudiegroep (kring) te komen, dus afgelopen woensdagavond zijn we voor het eerst naar zo’n small group geweest. Het was erg gezellig, eerst samen gegeten en daarna begon de bijbelstudie. In deze kerk is het niet van belang waar je woont, je kan zelf een small group zoeken en kijken waar je je het meest thuis voelt. A.s. woensdag gaan we naar een andere groep om daar te kijken.

De rest van deze zondag hebben we lekker geluierd in de zon, ja sorry, als jullie jaloers zijn, zoek dan een mogelijkheid om naar ons toe te komen Rond 17.00 uur hebben we de braai (bbq) opgestookt en hebben we heerlijk in de tuin gegeten met Elizabeth en Cory. Dat gaan we vaker doen…

De eerste reservering voor de 2e slaapkamer en eigen badkamer in ons appartement is binnen! Marc Neeft komt tussen 3 en 17 februari ons gezelschap houden Had jij dezelfde periode in gedachten om langs te komen, zul je dus andere data moeten kiezen!

Marc, hier van een paar shots van je komende vakantie-verblijf

Kom je ook langs? Geef je reservering aan ons door dan zetten we hem op de kalender!

Gisterochtend om half 10 kreeg ik eindelijk het telefoontje dat het geld op de rekening stond van Community Cars! Ze zouden hem nog even gaan wassen en dan kon ik hem met een uurtje ophalen. Ben dus meteen even naar beneden gelopen om Elizabeth te vragen of zij me een slinger wilde geven naar Diep River, waar de auto stond.

Toen ik naar buiten liep zag ik dat Elizabeth en haar tuinman met bezorgde gezichtjes naar de grasmaaier keken. Ik kwam er bij staan en kreeg de vraag “Heb jij verstand van grasmaaiers? Net deed hij het nog af en toe, maar nu doet hij helemaal niks meer!”. Ik zei dat ik niet echt verstand had ervan maar dat ik wel wilde kijken of ik het kon fixen. Ik keek naar het verlengsnoer dat er aan hing en zag dat er vlak bij de stekker tape omheen gedraaid was. Dat zie je hier wel vaker, omdat ze dan een Europese stekker aan het snoer vervangen hebben met een Zuid-Afrikaanse. Ik stelde voor om het apparaat even te proberen zonder het verlengsnoer ertussen en voila de grasmaaier snorde weer als een zonnetje. Niet echt rocket-science.. maar ze waren blij met me. Ik stelde voor om de draadbreuk in de kabel te repareren en vroeg Elizabeth of ze me naar Diep River wilde brengen om de auto op te halen. Dat vond ze een goede ruil en een half uurtje later reden we in haar auto’tje naar Diep River.

Bij Community Cars stond onze Nissan Sentra al glimmend op me te wachten. Na nog wat krabbels in het kantoortje kreeg ik de papieren en sleutels van de auto en mocht ik hem (jippie! eindelijk!) meenemen. Community Cars had hem al voor me op naam gezet dus dat hoefde ik allemaal niet meer te regelen gelukkig. Wel typisch trouwens, je hoeft hier helemaal geen bewijs van adres te tonen dus als ik een vals adres had opgegeven dan had ik nu flitskasten kunnen gaan negeren…

Maar goed.. voor de verzekering hier is het nodig om binnen 48 uur na het ophalen van de auto langs een soort garage te gaan om hem te laten inspecteren. Dat rapport wordt dan naar de verzekeringsmaatschappij gestuurd en zodoende weten ze van bestaande schades af. Tot die tijd ben je dus ook niet verzekerd. Gelukkig was de meest dichtbije garage in Wynberg, ongeveer anderhalve kilometer verderop op dezelfde Main Road als Community Cars zit, er kon dus ook weinig mis gaan onderweg.

Bij de garage (Glasfit) moest ik mijn gegevens op een formulier invullen, daarna liep er iemand een rondje om de auto heen en noteerde de autogegevens, of er bestaande schades waren, of er wel of geen radio in zit etc. Na ongeveer 3 minuutjes had hij alles op papier staan, moest ik even een krabbel zetten en kon ik weer weg.. Verzekerd!