Vorig weekend (28 feb - 1 maart, we zijn een beetje laat met publiceren van dit verhaal…) was het fantastisch weer, 30+ dus zaterdag wilden we lekker een duik in het zwembad nemen. Er dreven redelijk wat blaadjes in het water dus ik begon ze er met het schepnet uit te halen. Op een gegeven moment zag ik iets lopen over de bodem… een krab! Hij was in het zwembad terecht gekomen, we weten niet hoe maar we begonnen een hele reddingspoging om hem er uit te krijgen. Dat was nogal een opgave, want hij was best snel! Uiteindelijk lukte het en hebben we hem in een emmer met zout water gestopt.
Zaterdagavond zijn we naar een rugby wedstrijd geweest, de Stormers (van Kaapstad) tegen de Blues (uit Nieuw Zeeland) en Ricardo ging met ons mee. Ik vind rugby echt leuk om naar te kijken, alles gebeurt op het veld. De supporters zitten door elkaar in het stadion en sommigen zijn wel erg enthousiast. Iets verderop in een ander vak waren supporters van de Stormers de hele wedstrijd aan het zingen en achter ons was een vrouw de hele tijd in het Afrikaans aan het schreeuwen naar de spelers wat ze moesten doen. “kom nou!” hebben we wel honderd keer gehoord, ja de beste stuurlui staan aan wal! In de eerste helft ging het best goed, de Stormers kregen een penalty en scoorden daarmee 3 punten. Helaas scoorden de Blues kort daarna een try (bal over de achterlijn, zoals een touchdown bij american football) en kregen 5 punten. Na een try volgt altijd de conversion, een soort extra penalty die 2 punten waard is. Gelukkig wisten de Blues de bal niet tussen de palen door te schoppen dus die 2 punten lieten ze liggen. De Stormers scoorden later ook nog een try, maar misten helaas ook de conversion, en de Blues scoorden nog een penalty. Zo kwam de uiteindelijke score van de eerste helft op 8-8. De tweede helft kregen de Stormers opnieuw veel kansen, maar de Blues kregen 2 penalties toegewezen (beiden gescoord) en de eindstand kwam daarmee op 8-14. In de allerlaatste minuten waren de Stormers nog vreeeeselijk dichtbij het scoren van een try (1 meter voor de lijn), waarmee ze de wedstrijd nog hadden kunnen winnen, maar het lukte ze niet. Ondanks dat de Stormers verloren, vond ik het best een leuke wedstrijd, alleen Ricardo was erg aan het balen.
Na de wedstrijd gingen we naar “Forries” om nog even wat te eten en hebben daar gezellig nagezeten tot een uur of 11. Ricardo ging nog uit met vrienden, maar wij besloten maar naar huis te gaan. Zondag gingen we namelijk wijnproeven!
Zondagochtend om een uurtje of tien stonden we buiten klaar om te gaan wijnproeven. Omdat het erg warm zou worden en ik en Ewout liever niet wilden rijden (3x raden waarom) zijn we met de auto van Elizabeth richting Garble gereden, een vriend van haar uit de gymnastiekwereld. We zouden eigenlijk eerst met z’n vieren (Elizabeth, Hildred en wij) gaan wijnproeven in Stellenbosch, maar toen Garble ervan hoorde riep hij dat hij en en zijn vrouw en 3 kids ook mee zouden gaan. Hun wijnvoorraad was immers op en moest die dus weer aanvullen. We gingen met de auto’s van Garble en zijn vrouw richting Stellenbosch, gelukkig hadden ze airco want onderweg zagen we de temperatuur oplopen naar 37,5 graad!
Rond half 12 kwamen we bij Muratie aan, een oude winefarm die al ruim 300 jaar in handen is van een familiebedrijf. Binnen probeerden ze zo veel mogelijk om de oude sfeer te behouden, zelfs de spinnenwebben voor het raam werden niet weggehaald! Helaas was deze wijnboer vooral gespecialiseerd in rode wijnen, iets waar Ewout en ik niet zo dol op zijn. We hebben dus vooral alle wit-achtige wijntjes geprobeerd maar helaas was het niet echt onze smaak. Daar hebben we dus geen wijn gekocht.. Garble kocht de voorraad wijn die ze nog van ‘97 hadden liggen op en nam 12 flessen mee.. Bij een volgende winefarm (Backsberg) heeft alleen Ewout nog wijntjes geproefd, 2 vielen er zo in de smaak dat hij een paar flessen heeft gekocht.
Ondertussen was het zo’n beetje lunchtijd dus zouden we wat gaan eten in Franschhoek. Elizabeth en Garble kenden een turner (volgens Garble de beste turner die hij ooit getraind heeft, heeft ook wereldtitels op zijn naam staan) die een paar jaar terug gestopt was en voor een restaurant was gaan werken, dus daar wilden ze gaan eten. Helaas bleek hij daar niet meer werken dus gingen we op zoek naar een ander restaurant. Uiteindelijk (na een uur ofzo) kwamen we bij een ultra-sjieke toko met uitzicht aan waar we onze buikjes hebben gevuld. Na de lunch gingen Garble’s vrouw en de kids naar het strand en hebben wij nog een toeristische route gedaan door de regio. Uiteindelijk waren we om ongeveer half 6 weer thuis.
Afgelopen dinsdag hebben we de arme krab maar vrijgelaten. Na 4 dagen in een emmer, met boerewors voor ontbijt, lunch en diner, besloten we dat hij genoeg geleden had. We waren er inmiddels achter dat het een zoetwater krab was dus we hebben hem vrijgelaten in een riviertje dat vlakbij ons huis loopt! Hij voelde zich als een vis in het water en nestelde zich halverwege tussen een paar stenen.
